เสียวกับเด็กวัดชวนมาอัดตูด

สวัสดีครับ ผมกล้วยนะครับ วันนี้จะมาเล่าเรื่องเสียวเกย์ของผมตอนสมัยอายุเพิ่งจะ 20 ให้ฟังนะครับ ตอนนั้นผมอายุ 20 ได้ครบบวช ผมก็บวชที่วัดที่พ่อผมคุ้นเคย เมื่อบวชแล้ววันแรกด้วยความที่เป็นคุณหนูซะเคย และเพิ่งมานับถือพุทธได้ไม่นาน เลยทำอะไรเก้ๆ กังๆ ไปหมด ในวัดนั้นก็มีเด็กวัดหลายคนครับ นิสัยออกเถื่อนๆ ด้วยความที่เป็นเด็กบ้านนอก และมีพระนิสัยไม่ดีคอยส่งเสริมเรื่องชั่วๆ กัน

แต่ในนั้นก็มีเด็กคนหนึ่งครับชื่อปราโมทย์ ผมเรียก ไอ้โมทย์บ่อยๆ เขาเป็นเด็กเรียบร้อยนิสัยดี พอผมบวชได้สักอาทิตย์นึงก็เริ่มทำความรู้จักกับเขาครับ แต่ไม่ใช่หวังจะมีอะไรกับเขานะครับ แต่เห็นเขาเรียบร้อย และพูดจาสุภาพ ผมเลยได้พูดคุยก็รู้ว่า เขาเป็นเด็กกรุงเทพ ต้องมาอยู่วัดเพราะทางบ้านเกิดปัญหาเศรฐกิจขนาดหนัก เขาก็แอบร้องไห้ ผมไปเห็นถึงได้คุยปลอบใจเขา

หลังจากนั้นมาก็สนิทกันครับ เวลามีอะไรผมก็เรียกโมทย์ก่อน อะไรๆ ก็โมทย์ ว่างั้นเถอะ เขามีนิสัยกวนๆ จนบางทีน่าโมโห แต่ก็น่ารักดี จนพวกอันฑพาลเริ่มหาเรื่อง ไปบอกหลวงพ่อเจ้าอาวาส ว่าผมกับโมทย์แอบได้เสียกันบ้าง อะไรกันบ้าง เพราะผมจะไม่พูดไม่คุยกับใครเท่าไร ชอบชวนโมทย์ไปอีกวัดใกล้ๆ เพราะหลวงพ่อท่านเป็นพระปฏิบัติธรรมครับ เลยจะไปที่นั่นบ่อย

ช่วงกลางวัน โมทย์ไปเรียน ผมก็หลบร้อนไปนั่งที่ท้ายป่าช้า คนอื่นไม่เห็นก็หาว่าผมแอบไปหาโมทย์ที่โรงเรียน จนผมระอาใจ ในกุฏิผมจะมีโน๊ตบุ๊ค เพราะผมจะพิมพ์งานอะไรต่ออะไรเยอะมาก และติดเล่นเกมส์ด้วยครับ สมัยนั้นไวไฟยังไม่มีกันเลย พวกพาลทั้งพระทั้งเด็กก็มักจะเข้ามายืมเล่น ผมก็ไม่ว่าอะไร จนวันหนึ่งผมไปข้างนอกกลับมา พบว่ากุฏิเป็นโรงหนังโป๊ไปแล้ว ทั้งพระทั้งเด็กโตนั่งกันสลอน

ผมอายเลยเดินเลี่ยงออกมาอาบน้ำ พออาบน้ำเสร็จกลับเข้าไปเพราะได้ยินเสียงคนหัวเราะกัน ก็นึกว่าเล่นหรือดูหนังตลก ที่ไหนได้ ภาพที่เห็นคือ โมทย์ถูกแก้ผ้าออกจนหมด แล้วถูกล็อกแขนขาไว้ ควยโมทย์แข็งมาก หุ่นโมทย์แน่น กล้ามท้องเป็นลอน เส้นเลือดปูดรอบลำควย ผมได้แต่ตกใจและหน้าชา ได้แต่ร้องบอกว่า อย่าทำเลย ปล่อยโมทย์เถอะ สงสารเขา ไอ้พวกนั้นก็หัวเราะ

บางคนเอามือเขี่ยที่หัวควยน้ำเยิ้มของโมทย์แล้วเอามาป้ายขาผมที่ยืนห้ามอยู่บอกว่า “เดี๋ยวจะรีดน้ำเด็กมึงให้ชิมนะ” แล้วหัวเราะ ผมได้แต่อาย โมทย์มองหน้าผมส่งสายตาแล้วขอให้ผมช่วย ผมเองก็จนปัญญาไม่รู้จะทำยังไงดี บังเอิญหลวงพ่อตะโกนเสียงดังมา พวกนั้นเลยปล่อยโมทย์ไป โมทย์อายรีบวิ่งหนี แต่ผมก็ไม่ได้ตามไป เพราะไม่รู้จะทำยังไงได้ อีกหลายวันต่อมา อยู่ๆโมทย์ก็มาเคาะกุฏิผมกลางดึก

“ว่าไง มาทำไมตอนนี้” “ผมขอนอนด้วยสิ” “เอ้า ทำไมไม่นอนที่ห้องล่ะ เขาห้ามพระนอนร่วมอนุปปสัมบันนะ มันต้องอาบัติ” “เขาห้ามถึงเจ็ดคืนนะหลวงพี่ คืนสองคืนไม่เป็นไร” “แหม รู้ดีนะเรา แล้วทำไมไม่นอนที่ห้อง” “เอาน่า ผมขอนอนด้วย” ทนรบเร้าไม่ไหวผมเลยอนุญาต พอเข้าห้องมาเขาก็เอาการ์ตูนไปอ่าน ส่วนผมยังนั่งทำการบ้านอยู่กว่าจะเสร็จก็ห้าทุ่ม พอหันมาเจอเขาก็หลับแล้ว ผมเลยลงไปนอนข้างๆ

พอตกดึก ผมสะดุ้งตื่นกลางดึก ก็พบว่าโมทย์มานอนใกล้มาก ตอนนั้นใจอยากจะทำอะไรเขามาก แต่ก็ได้แต่ท่องไว้ว่าไม่ควรๆ จะแตะตัวก็กลัวต้องอาบัติแน่นอน จึงได้แต่ขยับเข้าไปใกล้นิดหนึ่ง แล้วจึงข่มตาหลับไป ตอนเช้าผมปลุกเขาตั้งแต่ตีสี่ ให้กลับไปเพราะผมจะเตรียมไปทำกิจแล้ว เขาก็กลับไปแต่โดยดี ตอนเย็นเขาก็มาหาผมอีก คราวนี้มานั่งกระแซะเลย ผมเลยบอกว่า “มากระแซะทำห่าอะไรวะ หลวงพี่ร้อน” “ผมรู้หลวงพี่หนาว”

“หนาวพ่อมึงดิ แดดเปรี้ยงเขยิบไป” “แหม ไล่ให้เขยิบ เมื่อคืนยังจะมาจูบผมอยู่เลย” “ไอ้โมทย์!!!!” ผมตกใจหน้าชาไม่นึกว่าเขาจะรู้ตัวด้วย แต่โชคยังดีที่ระงับกิเลสได้จึงไม่ทำอะไรลงไป “อยากเย็ดกับผมอะสิ เห็นควยผมแล้วชอบอะสิรู้หรอก” “มึงไปเลยนะ ไปให้พ้นหน้ากู แล้วไม่ต้องมายุ่งกับกูอีกเลย” “แหม จี้ใจดำล่ะทำโกรธ อยากได้ก็พูดมาตรงๆเถอะ” ผมโมโหตัวสั่น ไม่นึกว่าเขาจะดูถูกผมขนาดนี้

ผมลุกขึ้นครองผ้า แล้วเดินออกไปไม่หันมองเขาอีกเลย พอค่ำๆ ผมก็กลับมา เข้ากุฏิแล้วปิดเงียบ ไม่พูดคุยกับใคร ส่วนโมทย์ก็ไม่มา เช้ารุ่งขึ้นผมออกบิณฑบาตโดยไปกับเด็กอื่น และไม่พูดกับเขาอีกเลย เขาก็พยายามเรียก แซวเหมือนเคยผมก็ไม่พูดด้วย จนผ่านไปอาทิตย์นึงวันนั้นผมไปสวดศพกลับมา ก็เจอเขานั่งอยู่ข้างประตูกุฏิ ถือพานใส่ดอกไม้รออยู่ “เดี๋ยวครับหลวงพี่” ผมยืนนิ่งไม่ตอบ คนอื่นๆ ก็เห็น

เขาก็ดูงงๆ กัน โมทย์ก้มลงกราบ แล้วก็กล่าวขอโทษผม โดยกล่าวทั้งบาลีและไทย “กาเยนะวาจา…. ด้วยกายก็ดี ด้วยวาจาก็ดี…” ผมอดสงสารไม่ได้ จะขำก็กระไรอยู่ เลยรับพานดอกไม้แล้วเดินเข้ากุฏิ เขาก็คลานเข้ามากราบที่ตักผมอีกครั้งหนึ่ง “นึกยังไงมาขอขมา” “ผมรู้สึกตัวแล้วครับ ที่ผ่านมาอาทิตย์นึงผมซวยตลอดเลย ตั้งแต่หลวงพี่ไม่พูดด้วยผมมีแต่เรื่องไม่ดีตลอดเลยครับ เลยมาขอขมา”

“อ้อ เหรอ แล้วถามจริง นึกยังไงถึงทำกับหลวงพี่แบบนั้น” “ผมชอบหลวงพี่ครับ ชอบมาก ไม่อยากให้หลวงพี่ได้กับใคร ผมรู้นะว่าหลวงพี่… หลวงพี่…. แล้วก็ไอ้…. เคยเข้ามาจะทำอะไรหลวงพี่ แต่หลวงพี่ไม่เคยยอมใคร” “นี่ๆ ไอ้โมทย์ ถึงกูจะตุ๊ด แต่ก็รู้ดีรู้ชั่วนะโว้ย ไม่ใช่พวกจัญไรสักแต่ว่าห่มผ้าให้ชาวบ้านเลี้ยง ตอนนี้กูอยู่ในพระวินัย กูจะรักษาไว้ให้ขาดใจ ยังไงกูก็ไม่ทำเหี้ยๆ แบบนั้นแน่นอน”

“หลวงพี่ครับ แล้วถ้าสึกแล้ว หลวงพี่จะชอบผมได้ไหมครับ” ผมหน้าชาเลย ไม่เคยเจอเด็กมาจีบโต้งๆ แบบนี้ แถมมากราบแบบนี้มันก็แปลกๆ ถึงจะเป็นพระก็เถอะ ผมอายแต่ก็พยายามข่มใจให้สงบไว้ เพราะใจจริงผมก็ชอบเขาเหมือนกัน “ไม่รู้โว้ย” ผมไม่ตอบ แล้วก็หันหลังอ่านหนังสือเตรียมไปสอบ

หลังจากออกพรรษาหนึ่งเดือนผมก็สึกออกมา โมทย์ก็ยังคงดูเป็นปกติไม่มีอะไร พอสึกมาเป็นธรรมเนียมที่ว่าทิดสึกใหม่จะต้องไปช่วยพระหิ้วปิ่นโตตอนเช้า ผมเองจะนอนที่วัดก็เกรงใจน้ำไฟวัดเลยกลับมานอนที่บ้าน หลวงพ่อเลยให้โมทย์มานอนที่บ้านด้วย เพราะเวลาเช้าจะได้มีเพื่อนมาวัดด้วยกัน

วันแรกที่กลับไปถึงบ้าน ผมก็ทำความสะอาดห้อง โมทย์ก็ช่วยทำความสะอาด กว่าจะเสร็จก็บ่าย ที่บ้านผมออกไปตลาดนัดกันหมด น้องสาวยังไม่กลับจากโรงเรียน ผมเก็บของเสร็จ ก็เข้าไปอาบน้ำ พอออกมาโมทย์ก็รีบขอเข้าไปอาบบ้าง ไม่ถึงห้านาที เขาก็ออกมาเปลือยล่อนจ้อน ผมก็ขำ เลยหาผ้าเช็ดตัวให้เขา เขารับผ้ามานุ่ง ผมกำลังรื้อเสื้อผ้าในตู้ดูว่าชุดไหนพอใส่ได้บ้าง โมทย์ก็เข้ามานั่งคุกเข้าข้างหลังผม

“พี่กล้วยครับ” “อะไร แล้วคุกเข่าทำไม ลุกขึ้น พี่ไม่ใช่พระแล้วเว้ย” ผมพูดพร้อมหัวเราะ โมทย์ยิ้มแปลกๆ ยกมือขึ้นพนมแล้วก้มกราบไม่แบมือบนหลังเท้าผม “ผมรู้ครับว่าสึกแล้ว ขอบคุณนะครับที่ดูแลผมทุกอย่างตลอดพรรษา” “เออ อย่าคิดมากสิ เราเป็นคนดี พี่ก็ต้องดีด้วย ถูกไหม” “ครับ พี่กล้วยครับ ผมมีเรื่องอยากขอพี่อีกเรื่องนึงครับ” “อะไรล่ะว่ามาสิ” “ผมขอให้พี่เป็นเมียผมได้ไหมครับ”

“โมทย์…” ผมตกใจ ไม่นึกว่าเขาจะพูดตรงๆ มึงจะตรงอะไรขนาดนี้วะ พูดแล้วเขาก็ขยับตัวคุกเข่าสูง แล้วถอดผ้าเช็ดตัวออก ควยที่คุ้นตาตั้งโด่ขึ้นมา ผมกลืนน้ำลายอย่างฝืดคอ เขาไม่พูดอะไรมาก ลุกขึ้นยืนแล้วดึงมือผมพาไปที่เตียง เขานั่งลงอ้าขากว้าง แล้วดึงตัวผมลงไปที่หว่างขาของเขาอย่างง่ายดาย “พี่ครับ นี่ควยผมไงครับ ผมรู้ว่าพี่ต้องอดทนมาตลอด วันนี้ผมเอาควยอุ่นๆ มาให้พี่กินถึงที่แล้วครับ พี่กินเลยนะครับ”

เขากดหัวผมลง ผมอมควยเข้าไปอย่างหิวกระหาย ควยเด็กซิงๆ อยู่ในปากผม ดงหมอยเล็กๆ หอมๆ ของเขามันยั่วใจผมจนกระเจิงไปแล้ว เขาสูดปากด้วยความเสียว เงยหน้าตัวเกร็ง เผยหน้าท้องเป็นลอนแน่น ตลอดจนมัดกล้ามเนื้อชัดเจนทั่วร่างกาย ผมดูดควยเขาอยู่พักหนึ่งก่อนที่เขาจะดึงมือผมขึ้นนอนหงายบนเตียง พร้อมกับพยายามกดควยน้ำเยิ้มปลายเข้ามา แต่มันไม่ง่ายอย่างนั้น เพราะความที่ผมไม่ได้มีอะไรกับใครมานาน มันจึงไม่ได้เข้าง่ายๆ

“ทำไม จะเอาเมีย แต่แทงไม่เข้า สงสัยอดแล้วล่ะโมทย์” เขาทำหน้าเหวอ ผมมองด้วยความรักหมดใจ แล้วจึงจับเขานอนหงาย แล้วลุกไปหยิบเจลหล่อลื่นที่ซื้อแอบไว้เกือบสองปีในตู้ออกมา “หมดอายุหรือยังไม่รู้นะ ถ้าใช้ไม่ได้ก็อดนะ” “พี่จะเย็ดผมเหรอ” “บ้าหรือไง จะเอาพี่ทำเมีย พี่จะเย็ดผัวรักของพี่ได้ไงล่ะครับไอ้หมาโมทย์” ผมก้มลงไปจูบปากเขา มานเป็นจูบแรกจากโมทย์ที่ให้ผม และเป็นจูบแรกในชีวิตของเขาด้วย

เราแลกลิ้นกันอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่ผมจะลุกขึ้น จับลำควยของโมทย์ตั้งให้ตรงแล้วชะโลมเจลลงไปจนชุ่ม ผมค่อยๆ นั่งลงช้าๆ เพราะมันรู้สึกจุกแน่น ควยเด็กม.ปลายสมัยนี้มันร้ายกาจจริงๆ ผมค่อยๆ ใส่ช้าๆ ส่วนโมทย์รู้งานดี พอหัวผลุบเข้าไปเขาก็ค่อยๆ กระเด้าเบาๆ แล้วถอนออกก่อน รอจนผมหายเจ็บแล้ว โมทย์จึงจับผมพลิกตัว แล้วเข้ามาในหว่างขาผม แล้วค่อยกดควยของเขาเข้ามาอีกครั้ง แล้วค่อยๆ สอดมันเข้ามาจนมิดด้าม

“เมียผมโคตรแน่นเลยครับ ซี๊ดด….ด…ด…ดด” “อืม ของหมาโมทย์ก็ใหญ่คับรูดีนะครับ” “ยังจะเรียกผัวว่าหมาโมทย์ อีก เรียก คุณ ปรา โมทย์ สิ ครับ ซี๊ดดดดด อู๊ยยยยย เสียวควยโว้ย ที่รักของผม” เขาพูดตัดพ้อ พลางกระแทกควยเข้ามาแรงตามคำสั่งให้เรียกคุณทีละคำ ผมยิ้ม แล้วจึงดึงเขาเข้ามากอด แล้วพูดเบาๆ ข้างหู “ครับ คุณโมทย์ของผม”
เขายิ้มแล้วเริ่มบรรเลงเพลงเอวอันเราร้อน

เขากระหน่ำเย็ดตูดผมแบบไม่ลืมหูลืมตา ผมจับเขาเข้าท่าไหน เขาก็เร่งเย็ดท่านั้นแบบไม่สนใจอะไร ผมนึกสนุกจึงจับเขานอนหงาย แล้วขึ้นควบควยเขา เขาครางพลางเด้งเอวสวนมา ก่อนที่จะจับผมพลิกหงายอีกรอบ ผมก้มดูควยขาวๆ ที่ผลุบเข้าผลุบออกในรูผมอย่างสะใจ เย็ดอยู่ได้ไม่นานเขาก็ร้องออกมา พร้อมกับกดลำควยพ่นน้ำควยแตกในใส่รูผมอย่างท่วมท้น

พอน้ำควยออก ผมก็ต้องสอนเขาเรื่องการแตกใน ว่าถ้าไม่เอาน้ำออกจะท้องเสีย เอากันต้องทำอย่างไรบ้าง เพราะเขาเองก็ไม่เคยมีอะไรกับใครมาก่อนเลย จนเมื่อสอนกันทะลุปรุโปร่งแล้ว โมทย์ก็ได้ทำแบบฝึกหัดต่อเลยในคืนนั้นอีกสองรอบ

หลังจากนั้นมาผมก็คบกับเขาอีกสองปี ระหว่างนั้นเขาก็ไปๆ มาๆ ระหว่างวัดกับบ้านผมตลอด แต่ส่วนใหญ่จะมานอนที่บ้านผมเสียมากกว่า จนเขาเรียมหาลัย ผมก็ไม่ได้เจอเขาอีก เพราะทางบ้านเขาฟื้นฟูกิจการได้ และเขาก็ต้องช่วยทางบ้าน ประจวบเหมาะกับที่ผมมีปัญหาทางบ้าน เลยไม่ได้พบกันอีกเลย