ลิ้มรสครั้งแรกที่โดนเย็ดตูด

บอมรู้ตัวเองมาตั้งแต่เรียน ม.ต้น แล้วว่าเขาไม่ใช่ผู้ชายร้อยเต็ม ๆ เขาขาดไปเท่าไหร่ไม่รู้ แต่สิ่งที่เขารู้ก็คือเขามีไม่ครบร้อยแน่นอน เมื่อเรียน ม.ปลายก็เริ่มมีประสบกามบ้างด้วยการใช้นิ้วแยงรูดากของตนเองก็ทำให้มีความสุขความเสียวได้ดีเหมือนกันแต่ว่ากลับไม่ได้ทำให้เขามีความถึงใจอย่างเต็มที่เลย เพราะเขาหวังแต่เพียงว่าอยากได้สัมผัสควยด้วยตัวเองมากกว่า

“ของเราทำไมมันน่าเกลียดนักวะ” เขาบ่นกับตัวเองเสมอในยามฉี่ที่จำเป็นต้องเห็นไอ้ปู้ของตนเอง “ไม่รู้ว่าของคนอื่นจะน่าเกลียดแบบนี้หรือเปล่านะเนี่ย” บอมฉี่ทีไรก็พยายามไม่สัมผัสกับไอ้ปู้ของตนเองมากเกินไปเพราะกลัวมันจะลุกขึ้นมาแล้วทำให้เขาเจ็บใจที่เป็นของตัวเอง ทำไมไม่เป็นของคนอื่น “ถ้าเป็นของคนอื่นหละมึงเอ๋ย…” เขายิ้มสะใจเสมอเมื่อคิดแบบนี้ “แม่จะรูดให้น้ำแตกคามือแม่เลยหละ คอยดูสิ”

ไอ้ปู้ของเขาจึงน้อยครั้งเหลือเกินที่จะลุกปั๋งขึ้นมาตามปกติของเพศชาย มีบ้างที่ตื่นเช้าไอ้ปู้จะปั๋งตามธรรมชาติ แต่เขาก็แก้ปัญหาด้วยการอ้อมมือไปใต้หว่างขาแล้วเขี่ยรูดากของตัวเองเล่นไม่เท่าไหร่ก็กลับสู่สภาพปกติแล้ว เช้า ๆ เขาไม่กล้าแยงดากเพราะกลัวติดเหลืองเนื่องจากตลอดคืนนั้นอาจมีของเสียมากองรวมตัวอยู่ได้ พอเข้าเรียนมหาวิทยาลัย บอมเจอเพื่อนใหม่หลายคนที่สนใจโลกใบเดียวกัน

เพราะปี 2564 นี้มีละครโทรทัศน์หลายเรื่องนำชีวิตม่วงมาตีแผ่หลายรูปแบบด้วยกัน แอบจิตหลายคนจึงเริ่มไม่ใช่อีแอบอีกต่อไป ทว่ากลับเริ่มทำตัวสลัว ๆ มากยิ่งขึ้นตามกระแสที่ชักจะเยอะและเริ่มยอมรับบทบาทของชาวชีวิตม่วงยิ่งขึ้น นังสลัวหลาย ๆ คนที่ทำตัวลับ ๆ ล่อ ๆ อยู่หลังชุดสากลชุดเครื่องแบบทำงานก็เริ่มไปเปิดสว่างบ่อยครั้งขึ้นตามสถานที่ต่าง ๆ กัน สว่างจิตที่เก็บตัวเงียบอยู่เฉพาะกลุ่มก็เปิดตัวสู่สังคมมากยิ่งขึ้นโดยไม่ต้องหลบซุกซ่อนอีกต่อไป

แล้วนังแต๋วจำนวนมากเดินเข้าไปแปลงเครื่องเพศกันเป็นการใหญ่และค่าใช้จ่ายไม่มีตัวเลขสูงเกินไปอีกแล้ว แหล่งผ่าตัดก็มีมากเหลือเกิน ในมหาวิทยาลัยนี่เองที่บอมตัดสินใจเสียสาวเพราะคิดว่าเก็บความบริสุทธิ์มานานมากเพียงพอแล้ว เขาเลือกรุ่นพี่ที่คิงแท้ ๆ แล้วก็ชอบควีนของจริงอย่างเขาด้วยใจริงมิใช่หวังผลประโยชน์ด้านใดด้านหนึ่ง “พี่พลไม่โกรธบอมนะฮะ” “โกรธเรื่องอะไรเหรอ” “เอ้อ! ก็ที่บอมทำแบบนี้นะ”

“บอมทำดีแล้วนี่ พี่จะต้องไปโกรธทำไมล่ะ พี่กลัวเสียด้วยซ้ำว่าบอมจะปล่อยมันไปเสียก่อนด้วยซ้ำไปจ๊ะ” “อุ๊ย! บอมไม่ยอมปล่อยหรอกฮะพี่พล” เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นในโรงหนัง ที่เขาไปดูหนังกับหนุ่มรุ่นพี่ที่เรียนอยู่ปี 4 ในขณะที่เขาเพิ่งเข้าปี 1 เท่านั้น เขาจำได้ว่าตนเองแกล้งลูบมือเขาข้าง ๆ ของตนเองก่อนในตอนแรกเมื่อเขาปล่อยเฉย บอมก็เลยรุกไล่มากขึ้นจนรูดซิบกางเกงเขาออกแล้วล้วงเข้าไปข้างใน

เขาเฉยอีกบอมก็เลยล้วงลึกเข้าสู่กางเกงใน “จะทำอะไรน่ะบอม” “เอ้อ! เปล่าครับพี่” “บอมรูดซิบกางเกงพี่ออกนะเนี่ย” “ผมเผลอไปหน่อยน่ะครับ” “เผลอขนาดมากำควยพี่เลยเหรอ” ได้ยินคำว่า “ควย” จากปากของเขาก็ทำให้บอมตื่นเต้นทันทีเพราะคำนี้ใช้กันกับกลุ่มชีวิตชาวม่วงเพียงเท่านั้น “พี่พล…” บอมพูดเสียงแผ่วเบาแต่ยังคงสงวนท่าทีของตนเองเอาไว้บ้าง “เมื่อกี้นี้พี่ว่าอะไรนะครับ” “พี่ว่าบอมน่ะมากำควยของพี่ไงล่ะ” เขาเน้นคำว่า “ควย” อีกครั้งหนึ่ง

จึงทำให้บอมตัดสินใจได้ว่าเขาคงไม่ใช่คนที่ตนจะต้องปิดบังอะไรอีกต่อไปแล้ว “บอมชอบพี่น่ะฮ่ะ” บอมเปลี่ยนคำว่า “ครับ” มาใช่เป็น “ฮะ” เป็น “ฮ่ะ” ได้อย่างเต็มปากเต็มคำ “ที่บอมทำอย่างนี้เพราะทนไม่ไหวน่ะ” “บอมเป็นควีนใช่ไหม” “ฮะพี่” บอมเน้นกำมือของตนเองให้ถนัดขึ้น “พี่พลไม่โกรธบอมนะฮะ” เหตุการณ์ในโรงหนังสร้างความเพลินเพลินให้กับทั้งสองคนก็จริง แต่ว่าไม่ได้รสชาติเต็มที่นักเพราะว่าต้องระวังสายตาของคนอื่นที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ด้วย

พอออกจากโรงหนังพี่พลพาบอมไปเที่ยวที่ห้องพักของเขาโดยบอกกับบอมด้วยความซื่ออย่างไม่ปิดบังอะไรเลยว่า “ในโรงหนังมันยังไม่จบนะบอม” บอมตามเขาไปด้วยความรู้สึกที่ว้าวุ่นไปหมด ใจนึงก็เริ่มกลัวเขาขึ้นมาเพราะเขาบอกมาเองว่าเขาเป็นคิง นั่นแสดงว่าหากจะเกิดอะไรขึ้นมาเขาจะต้องเป็นฝ่ายรุกแน่นอน เนื่องจากตนเองนั้นยังไงก็เป็นฝ่ายรับเพราะรู้อยู่แก่ใจว่าตนเป็นควีน อีกใจนึงก็อยากลองกับของจริงดูบ้างเพราะแยงดากตัวเองมานับครั้งไม่ถ้วนแล้ว แต่ก็ยังไม่เคยลิ้มรสชาติของจริง ๆ เลย

“บอมจ๊ะ” “ฮะพี่” “ของพี่เป็นยังไงบ้างน่ะ” “อะไรเหรอฮะพี่พล” “ก็ที่บอมกำเล่นตอนอยู่ในโรงหนังไงล่ะ” “บ้า…พี่พลเนี่ยพูดอะไรก็ไม่รู้” ที่พักของพี่พลเป็นคอนโดระดับพื้น ๆ แถวฝั่งธนนั่นเอง เขาพาบอมเข้าไปในห้องแล้วก็เดินไปถอดชุดออกจนเหลือกางเกงในตัวเดียว ก่อนจะหยิบผ้าขนหนูมานุ่งพันเอว โดยที่ไม่แคร์สายตาของบอมเลยว่าจะมองเขาด้วยกิริยาอาการเช่นไร บอมเองในตอนแรกก็ตกตะลึงเหมือนกันที่เห็นเขาถอดเสื้อ ถอดกางเกงจนเหลือแต่เพียงกางเกงในสีขาวที่ห่อหุ้มเอ็นอันเดิมกับที่ตนกำเล่นตอนอยู่ในโรงหนัง

“ซี้ด…” หนุ่มน้อยเผลอตัวครางเบา ๆ ออกมา เขาเย็นวาบที่ฝ่ามือและแก้มก้นทั้งสองข้าง รูพังผืดตรงกลางร่องดากเกิดอาการคันยิก ๆ ขึ้นมาอย่างปัจจุบันทันด่วน “เปลี่ยนชุดก่อนสิ บอม” เขาเดินตรงมาที่บอมซึ่งยืนหน้าชาอยู่ “เอ้อ…ไม่เป็นไรหรอกฮะพี่” “เดี๋ยวชุดนักศึกษานี่ยับหมดนะ” “เอ้อ! จะยับได้ยังไงกันล่ะฮะพี่” “พี่จะปล้ำบอมน่ะสิ” สายตาของสองหนุ่มต่างวัยประสานกัน

บอมเป็นฝ่ายสะเทิ้นอาย แล้วก็ก้มลงมองที่พื้นไม่กล้าสู้สายตาเขาต่อนาน ๆ หนุ่มสูงวัยกว่าขยับมาประชิดบอม เขายกมือขึ้นโอบต้นคอของหนุ่มรุ่นน้องเข้ามาใกล้แล้วจูบเบา ๆ ที่ซอกหลังใบหู “อุ๊ย! อย่าฮะพี่พล” บอมขืนกายสะบัดร่างออกไปยืนตัวสั่นเทา “ทำไมล่ะจ๊ะบอม” “เอ้อ! บอมขอเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนดีกว่าฮ่ะ” หนุ่มรุ่นน้องเลี่ยงได้เล็กน้อยเพราะยังตื่นเต้นอยู่ที่โดนรุกรานอย่างไม่ทันรู้เนื้อรู้ตัวมาก่อน

บอมเดินไปทำท่าว่าจะเปลี่ยนชุดนักศึกษาของตนเองออก แต่ว่าที่นี่ไม่ใช่ห้องของตนเองจึงยืนงงไม่รู้ว่าอะไรอยู่ตรงไหนบ้าง “บอมจะเปลี่ยนเป็นชุดแบบไหนดีล่ะจ๊ะ” หนุ่มรุ่นพี่เดินตามมาใกล้ ๆ “เอ้อ! ไม่รู้สิฮะพี่พล” “มา…พี่เลือกให้บอมเองก็แล้วกัน” เขาเปิดตู้เสื้อผ้าหยิบชุดปิยาม่าผ้าต่วนมาส่งให้บอม สายตาของเขาที่มองบอมนั้นเป็นประกายวาววับตลอดเวลา “ต้องให้พี่ช่วยเปลี่ยนไหมจ๊ะ บอม” “ไม่ต้องหรอกฮะ บอมเปลี่ยนเองได้ฮ่ะพี่”

หนุ่มกระเตาะต้องใช้ห้องน้ำช่วยจึงสามารถเปลี่ยนเป็นสวมชุดคลุมผ้าต่วนเดินขาแข้งสั่นมานั่งลงบนโซฟา “เอ้า… เบียร์เสียหน่อยจะได้ซู่ซ่าขึ้น” เขารินเบียร์ส่งให้ บอมรับมาดื่ม 2-3 อึก พูดคุยกันอีกสักพักหนึ่งจนเขาเติมเบียร์ให้เป็นครั้งที่สาม บอมก็เริ่มกล้าขึ้น “ตอนอยู่ในโรงหนังน่ะบอม กลัวพี่ไหมจ๊ะ” “เฉย ๆ ฮ่ะ” “จริงเหรอบอม” “จริงสิฮะ พี่พลเสียอีกที่น่าเป็นฝ่ายกลัวบอมมากกว่า” “พี่จะไปกลัวบอมทำไมกันจ๊ะ” “ก็ควยพี่อยู่ในกำมือของบอมน่ะสิฮะ จะบีบก็หัก จะคลายก็แข็ง ตอนนั้นพี่พลลองคิดดูสิฮะว่าถ้าบอมบีบน่ะพี่จะเป็นยังไง”

“ถ้าบีบ ๆ คลาย ๆ ก็ลุกหละเคของพี่น่ะ” ชายผ้าขนหนูแหวกออกเห็นท่อนขาที่เต็มไปด้วยขนจนดูเขียวครึ้มไปหมดทำให้บอมคอแห้งผากอย่างบอกไม่ถูกเลยจริง ๆ รูดากยุบ ๆ ยิบ ๆ เหมือนมีมดเดินสวนสนามกันสัก 2-3 ร้อยตัวจนอยากจะหาอะไรแยงเข้าไปเขี่ยมดออกจากรูดากให้หมด “ซี้ด…” บอมนึกย้อนไปถึงตอนที่อยู่ในโรงหนัง ตนเองกำควยของเขาไว้เต็มกำมือก็จริงแต่ก็รู้เพียงขนาด ทว่าไม่มีโอกาสเห็นเลยเพราะมืดแล้วก็อยู่ในกางเกงของเขาด้วย

“พี่พลฮะ” “ทำไมเหรอ” “อยากให้บอมกำควยให้อีกไหมล่ะฮะ” “เอาสิ…” เขาตลบชายผ้าขนหนูไปพาดต้นขาจนมองเห็นกางเกงในตุงเป็นลำพาดกลาง “เอ้า! จะกำหรือทำอย่างอื่นน่ะก็เข้ามาทำเลยจ้ะบอม” หนุ่มรุ่นน้องเม้มริมฝีปากแน่น ตัดสินใจขยับเก้าอี้ออกไปแล้วคลานเข่าเข้าไปหาหนุ่มรุ่นพี่ บอมวางมือลงบนกางเกงในของเขา มันแข็งปั๋งซ่อนอยู่ภายในก็เลยสอดมือเข้าไปใต้กางเกงในจนกำท่อนเอ็นไว้ได้ทั้งดุ้น

“อือ…” พี่พลเขม่วท้องจนปมผ้าขนหนูหลุดออก ขายผ้าเลื่อนตกลงไปกองบนเก้าอี้ กางเกงในตุงเป้าจึงล่อสายตาของหนุ่มรุ่นน้องทันที “บอมจ๊ะ” “ฮะพี่” “บอมเชี่ยวชาญมากขนาดไหนจ๊ะเนี่ย” “เอ้อ! นี่บอมเพิ่งครั้งแรกในชีวิตจริง ๆ ฮ่ะ” “พูดจริงหรือเปล่า” “จริง ๆ ฮ่ะพี่พล” “มา…งั้นพี่นำทางให้บอมเองดีกว่า” พี่พลดึงแขนบอมเข้าไปแล้วกดศีรษะของเขาให้ก้มลงมาที่หนุ่มรุ่นน้องพร้อมกับกระซิบเสียงแผ่วเบาที่ข้างหูว่าห้ามบอมใช้มือช่วยเด็ดขาด “พี่พล…” หนุ่มกระเตาะเงยหน้าขึ้นมองเขางง ๆ

“จะได้เหรอฮะ ไม่ให้บอมใช้มือช่วยเลยน่ะ” “ได้สิ ปากอย่างเดียวก็ทำได้ถมถืดไปแล้วหละ ติดขัดตรงไหนเดี๋ยวพี่เป็นคนช่วยบอมเองหละ ปอมไม่ต้องเป็นห่วงหรอกจ้ะ” “พี่พลจะช่วยยังไงฮะ” “เอาน่า…บอมก้มลงไปสิ” บอมก้มลงไปที่เป้ากางเกงในซึ่งเคแข็งปั๋งพาดเป็นลำยาวขึ้นด้านบน ขอบกางเกงในเผยอเล็กน้อยเพราะปลายเคที่แข็งนั้นดันถึงขอบยางยืดพอดี บอมเปิดริมฝีปากออกไปคาบตรงขอบยางยืด

“อุ๊บ…นั่นแหละจ๊ะบอม ทำแบบนั้นถูกต้องแล้วหละ” หนุ่มกระเตาะดึงขอบกางเกงในด้วยฟันลงมาต่ำ หัวถอกสีหมากแห้งของเคขนาดมหึมาโผล่พรวดออกมาห่างหน้าของบอมเพียงนิดเดียว กางเกงในรูดต่ำลงไปอีกโดยเขายกก้นขึ้นด้วยจึงหลุดไปถึงโคนขา พอมีอิสระลำเคที่พาดอยู่นั้นก็ดีดตัวกลับลงมาตามท่าชี้โด่ปกติ ปลายบานบากชนกึกเข้าที่จมูกของบอม กลิ่นขื่น ๆ โชยมาเข้าจมูกแบบอมเปรี้ยวๆ “ซี้ด…” พี่พลสูดปากครางกระเส่าในลำคอ “ดีมากจ้ะบอม ปาก ฟัน ลิ้น ใช้ได้หมดทุกอย่างเลยจ้ะ”

บอมยังเคร่งครัดอย่างเต็มที่ จึงเลื่อนใบหน้าต่ำลงไปกัดกางเกงในแล้วรูดต่อลงไปตามท่อนขาจึงถึงข้อเท้าเขาก็ช่วยงอขาเกี่ยวมันหลุดออกไปหล่นลงบนพื้น ใบหน้าของหนุ่มกระเตาะเงยกลับขึ้นไปมองเห็นเคตั้งลำชี้ขึ้นตรงเป็นเสาขนาดใหญ่ ด้านที่มองจากปลายขาขึ้นไปเห็นส่วนล่างเป็นพวงถุงย่น ๆ 2 ใบ ที่มีลูกกะเปกห้อยโตงเตงติดกับง่ามตูดสีคล้ำ หมอยหยิกหยาบลามเลียง่ามตูดกับพวงกะเปกเป็นปอยดกดำ

เส้นปูดโปนไต่ขึ้นจากโคนควยไปตามหนังหุ้มเอ็นเป็นรอยเส้นเลือดหลายรอยถึงสุดหนังหุ้มเป็นหัวถอกบานเริ่ดที่มีรอยหยักเงี่ยงเป็นเส้นแบ่งเขต “เอ้า…บอม” เขาเรียกยิ้ม ๆ ท่อนเคกระดกหัวถอกหงึก ๆ งัก ๆ “เขยิบขึ้นมาเลยสิจ๊ะ เฉยอยู่ทำไมล่ะ” “เอ้อ! ผมมองเพลินไปหน่อยน่ะฮะพี่” “มองอะไรของพี่เหรอจ๊ะบอม” “ก็มองเคของพี่พลน่ะสิฮะ” “ทำไมเหรอ” “ใหญ่ดีจัง” “อยากชิมไหมล่ะ” “เอ้อ! อยากสิฮะ” “งั้นก็เข้ามาชิมเลยสิจ๊ะบอม”

พี่พลกางขาออก แอ่นก้นขึ้นเล็กน้อย ทำให้ท่อนเคตั้งเป็นลำทะมึนมากยิ่งขึ้นกว่าเดิมอีก บอมขยับเข้าไปกลางหว่างขาของเขา แลบลิ้นออกมาเลียริมฝีปากที่เกิดแห้งจนแทบตกสะกิดเลยก็ว่าได้ พอเลียปากแล้วริมฝีปากก็ไม่แห้งอีกต่อไปแต่ปลายลิ้นยังคงตวัดออกมาอีกหลายครั้งเหมือนกับยังไม่สะใจนักในการเลีย บอมก้มลงไปบ๊วบหัวบานเข้าไปในปาก รสขื่น ๆ เกือบทำให้สำลักอยู่เหมือนกันแต่ความเงี่ยนที่เต็มพิกัดแล้วทำให้หนุ่มกระเตาะทนได้ “เม้มริมฝีปากจ๊ะบอม” เสียงเขาแนะนำพร้อมกับวางมือลูบไล้บนต้นคอที่พาดตักตนเองอยู่

“จะได้ครูดควยพี่มาก ๆ น่ะจ๊ะ” หนุ่มกระเตาะทำตามทันทีเพราะคนเพิ่งเปิดซิงคราวนี้เป็นครั้งแรกในชีวิต ควยเข้ามาอยู่ในปากแบบนี้ไม่เคยคาดฝันมาก่อนเลยจริง ๆ ริมฝีปากบดกับหนังหุ้มเค เส้นเลือดตุบ ๆ กับริมฝีปากเนื่องจากมีการกดทับแรง ๆ พอขยัดเขยิดลงไปก็รู้สึกถึงหนังหุ้มควยที่รูดติดไปกับริมฝีปากตอนผ่านเส้นเลือดปูดโปนก็มีการสะดุดกึก ๆ ตลอดเวลา บอมอมควยอย่างเพลิดเพลินได้ครู่ใหญ่ ๆ ชุดปิยาม่าก็ถูกปลดทิ้งจากบ่าให้เลื่อนไหลลงไปตามแผ่นหลัง

“ซี้ด…หลังขาวจังเลยจ้ะบอม” พี่พลรำพึงรำพันเสียงสะท้าน วางมือลูบไล้บนแผ่นหลังแล้วเลื่อนเข้าไปใต้สีข้างจนถึงเม็ดนมของหนุ่มกระเตาะ เขาบิดเม็ดเล็ก ๆ จนบอมสั่นเทิ้มอยากจะตะโกนห้ามแต่ก็ยังเสียดายควยที่คาปากอยู่เพราะมีรสชาติชวนชิมดีจริง ๆ “ขยับขึ้นมาข้างบนดีกว่าจ้ะ” เสียงพี่พลดังมาจากเหนือศีรษะ “เดี๋ยวพี่จะได้ทำให้บอมเพลินบ้างไงล่ะ” ฟังแล้วบอมขยับขึ้นไปตามคำแนะนำในลักษณะที่คร่อมร่างกลับทิศอยู่บนร่างของพี่พล

ศีรษะเข้าหน้าตักของเขา แต่หว่างขาคร่อมลงเหนือใบหน้าของเขาในทิศตรงกันข้าม ทำให้สลับทางกันพอดีทั้งคู่ “อื้อ…” บอมครางหงิง ๆ เมื่อบั้นท้ายถูกลูบไล้เบา ๆ “ดากบอมสวยจังเลยจ้ะ” “อย่าลูบฮ่ะพี่พล” “ทำไมล่ะ” “มันเสียวน่ะฮ่ะ” “ไม่ลูบงั้นเปลี่ยนเป็นเลียแทนก็ได้” ขาดคำ บอมก็รู้สึกถึงชิ้นเนื้อแบน ๆ ที่แปะความเย็นชุ่มฉ่ำลงมาที่ง่ามดากของตนเองพร้อมกับตวัดไปมาทั่ว ๆ รูดากที่เคยปล่อยเหลือง โดนลิ้นลากวนไปมารอบ ๆ ราวกับจะเลียรอยยับย่นตรงนั้นให้ราบเป็นเนื้อเดียวกันสองแก้มก้นไปเลย

ครู่ต่อมาลิ้นก็ห่อตัวเองเป็นทรงแหลมแล้วแยงเข้ามาที่รอยยับย่นซึ่งเกิดจากการหุบตัวเองของรูเนื้อขนาดเล็ก บอมใจหายวาบเมื่อรู้สึกว่าในช่องท้องน้อยเกิดความปั่นป่วนเหมือนกับจะมีลมเบ่งอย่างกระทันหัน ถ้าเป็นเช่นนั้นจะทำยังไงดีหากปล่อยลมออกไปตอนนี้เพราะใบหน้าของเขามาอยู่ป่วนเปี้ยนกับบั้นท้ายของตนพอดี คงไม่ใช่แค่ตนจะอับอายขายขี้หน้าเท่านั้นแต่อาจถึงขั้นทำให้อีกฝ่ายหนึ่งโกรธขึ้นมาก็ได้

“ทำตัวสบาย ๆ จ้ะบอม” พี่พลคงเข้าใจดีจึงชี้ทางให้หนุ่มกระเตาะ “ไม่ใช่ลมเพราะอยากปู้ดป้าดหรอกจ้ะ” “เอ้อ! พี่พลรู้ด้วยเหรอฮะ” “รู้สิจ้ะ” เขาตบแก้มก้นเบา ๆ 2-3 ที “ลมเงี่ยนน่ะที่มวนอยู่ในท้องของบอมน่ะ รูดากบอมปิดสนิทแบบนี้ก็เลยเกิดลมมวนอยู่ข้างในเหมือนกับจะหาทางระบายออกมาน่ะ” “แล้วบอมควรทำยังไงดีฮะพี่พล” “ปล่อยตัวโล่ง ๆ ลมปั่นป่วนยังไงก็ไม่ต้องไปกังวลมัน มันอยากออกทางไหนก็ปล่อยมันออกไป อย่าไปฝืนปิดทางออกมันไว้”

บอมปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัดเพียงครู่เดียวเท่านั้น ลมที่ปั่นป่วนอยู่ในท้องก็รวมตัวเคลื่อนที่เป็นทางยาวไปสู่ประตูหลัง รู้สึกร้อนผ่าว ๆ ไปตามอุโมงค์ที่ทอดยาวไปจนสุดผนังทางออกที่ปิดสนิทอยู่ ง่ามดากโดนเลียอีก 3-4 ที ผนังทางออกก็ขยายตัวเปิดทางให้ลมร้อนเคลื่อนที่ออกไป อึดใจเดียวเท่านั้นบอมก็รู้ถึงความเย็นวาบที่พุ่งผ่านเข้ามาในอุโมงค์ เป็นการสวนทางกันของความร้อนกับความเย็นที่ทำให้หนุ่มกระเตาะถึงกับขนลุกเกรียวไปตลอดกาย

“ซู้ด…” รูดากถูกรุกรานด้วยนิ้วแบบเดียวกับที่ตนเคยทิ่มรูตัวเองด้วยนิ้วของตัวเองมาบ่อย ๆ ในยามที่เกิดความกระสันทางเพศขึ้นมา “เป็นไงบ้างจ้ะบอม” “เสียวรูฮะพี่” “ขมิบบ้างสิจะได้ไม่เสียวจี้ดยาว ๆ น่ะ” “บอมไม่มีแรงขมิบน่ะฮ่ะ” “อ๋อ! งั้นแสดงว่าบอมเงี่ยนสุดขีดแล้วน่ะจ้ะ” พี่พลขยับท่าทางใหม่อีกครั้งหนึ่ง คราวนี้เลื่อนตัวเองไปคุกเข่าอยู่ด้านหลังของหนุ่มกระเตาะที่คลานหมอบ ๆ หันบั้นท้ายให้เขา ง่ามดากเปิดทางออกเห็นรูเนื้อโบ๋นิด ๆ ที่รอยย่นรอบ ๆ ขยายตัวออกไป

เขาใช้นิ้วแยงเข้า ๆ ออก ๆ อีก 3-4 ที เป็นการนำร่องให้ก่อน “ซี้ด…” หนุ่มกระเตาะบิดสะโพกไปมาด้วยความเสียวซ่าน ตึงเปรี้ยะในรูดากซึ่งเพิ่งเปิดซิงครั้งแรกในชีวิตก็หนักหนาสาหัสแล้วเพียงแค่เป็นนิ้วเท่านั้น หากเป็นเคทั้งท่อนของเขา บอมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะทนได้สักขนาดไหน “พี่พลฮะ” “จ้ะ มีอะไรจ้ะบอม” “บอมเสียวดากฉีกน่ะฮ่ะ” “ไม่หรอกจ้ะ” “แต่พี่ควยใหญ่เหลือเกินนี่ฮะ” “พี่มีน้ำมันเครื่องทูทีจ้ะ” บอมสะดุ้งจนดากแทบสะเทือนเพราะคิดว่าเขาหมายถึงน้ำมันเครื่องจริง ๆ

หนุ่มกระเตาะรีบเอี้ยวคอไปมองทางด้านหลังของตนเอง ในใจกลัวว่าดากของตนคงดำมิดหมี่แล้วก็เลอะเทอะเปรอะเปื้อนไปหมดแน่ ๆ “พี่พลฮะ” “หือ…อะไรเหรอจ้ะบอม” “พี่พลจะใช้น้ำมันเครื่องจริงเหรอฮะ” “ใช่จ้ะ นี่ไงล่ะ” เขาพูดแล้วก็ยกมือขึ้นมารองน้ำลายที่บ้วนจากปาก “นี่ไงน้ำมันเครื่องของพี่น่ะ” พี่พลเอามือไปชะโลมน้ำลายรอบ ๆ ท่อนควยของตนเองที่แข็งโด่เป็นลำยาวจนเปียกชุ่มโชกไปหมด “ทีแรกนี่ทาควยตัวเองก่อน” เขาบ้วนน้ำลายใส่ฝ่ามือที่รองรับอยู่อีกครั้งนึง

“พอทีที่สองนี่ก็ทารูดาก นี่หละน้ำมันเครื่องทูทีของพี่น่ะจ้ะ” ฝ่ามือตะโบมลงที่แก้มก้นตรงบริเวณรอบ ๆ รูดาก แยงนิ้วอีก 2-3 ทีให้น้ำลายเข้าไปหล่อลื่นในรูเพื่อจะได้ไม่ฝืดไม่ตึงเปรี้ยะอีกต่อไป ท่อนควยชุ่มน้ำลายถูกจ่อตรงง่ามดากไถหัวบานตามรอยเบียดของสองแก้มก้นจนไปถึงรูดากที่มีน้ำลายท่วมฟองฟ่อดอยู่ กดหัวควยผ่านร่องย่น ๆ ของพังผืดบีบรัดเข้าไปทีละนิด จนถึงรอยหยักเงี่ยง

“อุ๊บ…” บอมห่อไหล่ กายเกร็งไปหมดทุกส่วน รูดากคับตื้อราวกับพร้อมจะฉีกแคว่กออกจากกันได้ทุกวินาที พี่พลสาวควยกลับนิดนึงแล้วกระทุ้งกลับเข้าไปใหม่ ควยผ่านรูดากพ้นขอบปูดรอบ ๆ ของรอยหยักไปจนเกือบครึ่งลำควย “อู๊ย…” หนุ่มกระเตาะหลับตาปี๋ หากดากมีเยื่อพรหมจารีเหมือนกับนังชะนีทั่วไป บอมก็คงเยื่อขาดกระจุยไปแล้วในตอนนี้ ความบริสุทธิ์ของดากอ่อนโดนเคอึ้มทำลายลงอย่างยับเยินก็จริงแต่ในใจของหนุ่มสีม่วงอย่างบอมกลับมีความชุ่มชื่นอย่างบอกไม่ถูก

หนุ่มกระเตาะคนนี้อดคิดไม่ได้ว่าตนเก็บความบริสุทธิ์มาตั้งนานทำไมก็ไม่รู้ กว่าจะกำซาบรสชาติที่สุขสมแบบนี้ก็ปาเข้าไปจะสิ้นปี 2564 อยู่แล้ว หากรู้ว่าดีอย่างนี้คงยอมเสียตูดไปนานแล้วนะเนี่ย