ผมโดนช่างเขมรควยใหญ่ข่มขืน

สักสองปีที่แล้ว เรื่องมีอยู่ว่าผมไปทำงาน อยู่ภาคใต้ ในตำแหน่งตรวจสอบคุณภาพ โครงการโรงแรมแห่งหนึ่ง ซึ่งผมไปรับช่วงงานจากคนเก่าที่ทำไว้ ซึ่งผลงานไม่ค่อยดีนัก การที่ผมไปอยู่ที่นั่น ทำให้ผมต้องปรับ และเปลี่ยนแปลงหลายๆ อย่าง จนทำให้หลายๆ คนไม่พอใจโดยเฉพาะ ผู้รับเหมา และช่างก่อสร้างต่างๆ ที่ทำงานในโครงการในนั้น แต่ก้อเพื่อคุณภาพของงาน ทำให้ผมต้องใช้ไม้แข็งในการตรวจงาน

ถ้าไม่ผ่านก้อคือไม่รับมอบงานเลย ส่วนผมเองยอมรับว่าตัวเองเป็นเกย์ ซึ่งด้วยหน้าที่การงาน ผมก้อไม่เปิดเผยแต่อย่างไร ส่วนรูปร่างและหน้าตาจัดได้ว่าไม่เคยอายใคร จริงๆ ไม่อยากชมตัวเองให้คนอื่นหมั่นไส้นะครับ ซึ่งด้วยรูปร่างและหน้าตาผมเอง มันเป็นที่มาของเรื่องนี้ ผมจำเหตุการณ์ทุกอย่างได้ดีไม่เคยลืมเลย ตอนนั้นราวๆ เกือบสองทุ่ม ซึ่งที่ต่างจังหวัดถือว่าดึกมาก ๆ

ผมนั่งทำงานที่ไซด์ออฟฟิศจนเสร็จก้อต้องรีบบึ่งรถกลับบ้านพักเลย แต่คืนนั้นก่อนออกจากออฟฟิศไม่รู้อะไรดลใจ ผม หรือผมห่วงเรื่องงานมากเกินไปก้อไม่รู้ ผมเดินฝ่าความมืด ไปที่ไซน์งานที่เป็นโรงแรมสามชั้น ในนั้นมีช่างก่อสร้างทำโอทีอยู่ ซึ่งตอนเที่ยงพรุ่งนี้จะมีการตรวจรับงาน ผมเองเคยสั่งให้ช่างรื้อทำไหม่และกลัวว่าเค้าจะทำได้ไม่ดี ตามที่ตกลงกัน จึงแวะไปดูก่อนกลับบ้าน

ผมเห็นแสงไฟนีออนเปิดอยู่ สองช่วงเสา บนชั้นสามก้อรีบเดินดุ่มๆ เข้าไปข้างใน ตอนนี้เหลืองานปูกระเบื้องห้องน้ำซึ่งลวดลายมันจะแปลกพิสดารและปูยากพอสมควร ผมเห็นช่างอยู่กันสามคน ตัวมอมแมมด้วยคราบปูน เหมือนกับทุกๆ ครั้งที่ผมเห็นนั่นหล่ะ เพียงแต่วันนี้ผมเห็นเค้าทำงานในช่วงกลางคืนเท่านั้นเอง เสียงเค้าคุยกันโหวกเหวก ฟังไม่รู้เรื่องหรอกครับ ผมเข้าใจว่ามันคือภาษาเขมร

ผมเดินเข้าไปทุกคนก้อเงียบสนิท ผมได้กลิ่นเหล้าขาวโชยมา เตะจมูก “กินเหล้าทำงานอย่างนี้หน่ะเอง งานผมถึงต้องทุบแล้วทุบอีก คนของช่างอะไรครับเนี่ย” ผมบ่นขึ้นมาเป็นประโยคแรกที่เดินเข้ามา … ทุกคนเงียบ (ผมเองก้อปากไม่ดีตรงที่เป็นคนพูดตรง เกินไป) ผมเดินตรวจลวดลายงาน ว่าทำตรงกับแบบหรือเปล่า …ทันใดนั้นผมรู้ตกใจเหมือนมีไรมากระแทกต้นคอผม ผมยังไม่ทันได้หันไปมองหรอก ก้อหมดสติ วูบไปเลย

ผมมารู้สึกตัวอีกทีผมก้อนอนอยู่กองกระสอบปูนซิเมนต์ รู้สึกหนักๆ หัวอยากลุกขึ้นแต่ลุกไม่ไหว ผมหรี่ตามองผ่านดวงไฟ มันสาดเข้ามาในตาจนผมต้องกระพริบตาถี่ ๆ มีผู้ชาย 3 คนยืนอยู่ตรงหน้าผม เค้าพูดอะไรกันไม่รู้ ผมพยามฟังก้อฟังไม่รู้เรื่องเลย ไม่มีคำไทยลอด มาให้จับใจความได้เลย ผมพอรู้ตัวว่าเกิดอะไรขึ้นแล้ว ผมตั้งสติบอกตัวเองว่า สติ สติ สติ แต่ก้อนึกไม่ออกว่าจะทำยังไงดี

ผมค่อยๆ ลืมตา และประคองมือตัวเองยกไห้วเค้า “พี่ครับ.. อย่าทำอะไรผมเลยนะครับ ผมขอโทษที่ว่าพวกพี่ ผมทำตามหน้าที่ผมครับ …พี่อยากได้อะไรผมให้หมดเลย ..แต่พี่ต้องรับปากว่าอย่าทำอะไรผม กระเป๋าตังค์ผมมีตังค์อยู่… กุญแจรถด้วย ถ้าพี่ต้องการ แต่พี่อย่าทำร้ายผมเลยนะครับ” ผมพูดอ้อนวอนทำให้ดูน่าสงสาร นาทีนี้ผมก้อเดาใจ พวกคนงานพวกนี้ ไม่ออกเหมือนกัน รู้แต่ว่า อย่างน้อยถ้าเค้าได้เงินเราไป เค้าน่าจะปล่อยเราด้วยดี

“ปากดีนะ มึง กรูเห็นมึงขัดหูขัดตา มานานละ” “กูไม่ทำอะไรมึงหรอก แค่อยากสั่งสอนมึงเท่านั้นหล่ะ… ช่วยไม่ได้มึงรนหาที่เอง” ผมอุ่นใจขึ้นมานิดที่เค้าบอกว่าจะไม่ทำร้ายผม แต่ก้อกลัวจนใจเต้นไม่เป็นจังหวะ ผมอาจโดนซ้อมกระอักเลือดแน่ๆ “พี่จะทำอะไรผมครับ… ผมมีเงินนะ ผมให้หมดเลย เอาไหม?” “เดียวมึงก้อรู้” ผู้ชายคนหนึ่งพูดขึ้นมา ขณะที่ผมถาม เค้าลุกเดินมาไกล้ๆ ผม ตัวเค้าดำปี๋ เลย ตามแขนขา มีคราบปูน เกาะเกอะกรัง ผมเพ้ารุงรัง และดูตัวโตที่สุดในกลุ่ม ยิ้มแย่ะๆ กลิ่นเหล้าฟุ่งเวลาพูด

ผมนั่งสั่นงกๆ ไม่รู้ว่าเค้าจะมาทำอะไร เค้าจับคอเสื้อผมยกขึ้นจนขาผมลอย แล้วก้อเอามือตบๆ ลูบ ๆ ตามตัวผมเพื่อหากระเป๋าตังค์ “เงินนี่กูขอนะ และกูจะหาอะไรอุดปากมึง ป้องกันมึงปากโป้ง” พูดเสร็จมันก้อถอดกางเกงยืด ขาสั้นออก ให้เห็นกางในสีครีมตุ่นๆ มันลูบเป้าตัวเองอยู่สักพัก จนควยมันพองและดันกางเกงในเนื้อผ้ายืด จนตรึง ผมตกใจระคนขยะแขยง กับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า ถึงผมเป็นเกย์ ผมก้อเลือกและผมก้อไม่คิดจะมามีอะไรกับใครง่ายๆ อย่างนี้ ถ้าไม่ชอบก้อคือไม่

มันจะมีแต่ความแหยง ๆ เค้าเลื่อนขอบกางเกงในลงให้ควยผงาดขึ้น มันเด้งดึง ดั๋ง น้ำใสๆ ไหลเยิ้ม ออกมาจนเห็นได้ชัด ผมถอยหลังจนติดกระสอบถุงปูน มองหน้า ดูท่าทีคนงานอีกสองคน มันยิ้ม ๆ เหมือนสะใจ แล้วอีกคนมันเดินเข้ามาหาผม ในมือมันถือเหล็กเส้นแหลมๆ มาจ่อที่หัวผม “มึงจะทำไม่ทำ” ผมกลั้นหายใจเม้มปากมองดูควยใหญ่ ๆ ที่อยู่ ตรงหน้า แล้วอยากจะอ๊วกออกมา แต่ก้อไม่กล้า

“พี่ครับผมจะทำให้ แต่พี่ล้างก่อนได้ไหมครับ ผมจะทำได้เต็มที่” ผมพยามหาวิธียืดเวลาออกไปเผื่อผมจะวิ่งหนีได้ทัน …..คนงานอีกคน เดินไปหยิบถังน้ำในกระแป๋ง ผสมปูน มาวางตรงหน้าผม น้ำในนั้นยังเป็นน้ำไหม่ๆ แต่สภาพกระแป๋งดูไม่จืดเลย ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนเอามือวิดน้ำ ขึ้นมาล้างๆ หัวควย (ผมนึกในใจควยบ้าอะไรใหญ่เป็นบ้า ผมกำไม่มิดเลย ….หรือเป็นเฉพาะคนเขมรหรือเปล่าก้อไม่รู้)

ผมล้างจนสะอาดและไม่มีกลิ่นอับ ผมเอาลิ้นแต่ะ เบาๆ แล้วก้อเลียไล้ไปมา พยามจะอมให้มิดปากแต่ก้ออมไม่ได้แค่อ้าปากก้อติดฟันแล้ว ผมดูดๆ เลียๆ แค่ตรงปลายๆ ควย ผมหลับตาปี๋ พยามไม่นึกถึงหน้าเจ้าของควย งั้นผมคงอ๊วกแตกออกมาแน่ๆ ผมสะดุ้งโหย่ง ตกใจนิดหน่อย ตอนโดนกดหัว แล้วมันก้อดันควย เค้าปากผม ผมพยามเม้มปากไว้ แต่เหลือบมองเห็นเหล็กเส้นแหลมๆ ต้องอ้าปากกว้างเท่าที่จะกว้างได้

มันกระเด้าเบาๆ เข้าออกที่ปากผม ผมก้ออ้าปากค้างจนน้ำลายไหลยืด รู้สึกสมเพส ตัวเองมากแต่ก้อพยามทำต่อไป โดยไม่ได้มีอารมณ์ร่วมอะไรเลย เสียงมันคุยภาษาเขมรอีกแล้ว ผมพยามชำเลืองมองและทำเสียงอู้อี้ๆ ตอนนี้เห็นใบหน้ามันชัดเจน มันแหงนหน้า ทำท่าทางเสียว ผมมองเห็นแล้วก้อชวนให้ผมอารมณ์หด มันผลักไหล่ผมออกพร้อมดึงควยออกจากปากผม จนน้ำลายไหลเยิ้ม ลาดคางเปอะเสื้อไปหมด

เสียงมันพูดกันสามคน แล้วก้อดึงผมไปนอนบนกองกระสอบปูนซิเมนต์ คนหนึ่งอยู่หลังผม ล็อคแขนผมไว้ อีกคนจับขาผมไว้ และอีกคนก้อถอดเสื้อถอดกางผมออกผมพยามดิ้นแต่ก้อป่วยการ ตอนนี้สภาพผมผมเหลือแต่ตัวล่อนจ้อน นอนผิวขาวๆ อยู่กลางห้องใต้แสงนีออนเหลืองๆ ไอ้คนเดิมก้มลงมาเลียตัวผม มันเลียนม เลื่อนลงมาตรงหน้าท้อง มันเลียไปมาจนผมขนเริ่มขนลุก

ควยผมเองมันก้อไม่ไว้หน้าผมเลย อยู่ดีๆ ก้อแข็งขึ้นมาดื้อ ผมหลับตาปี๋ ไม่อยากมองไม่อยากรับรู้อะไรทั้งนั้น ผมโดนจับแยกขาออก “พี่ครับ… อย่าทำผมเลยพี่ ผมกลัวแล้ว ผมขอร้องพี่ พี่ ครับอย่าครับ ไม่ได้ป้องกันผมกลัว พี่เอาอะไรพี่เอาแต่อย่าทำไรผมเลย” น้ำลายอุ่นๆ ถูกป้ายที่ก้นผม พร้อมกับหมุนๆ วนตรงปลายควย ผมเริ่มดิ้นสุดแรงๆ พยามร้อง แต่ก้อโดนปิดปากไว้ (ผมคิดในใจ ถ้ามันเป็นโรคติดต่อร้ายแรง ชีวิตผมพังเพราะมันแน่ๆ )

แท่งเนื้อแข็งๆ มันถูกกดลงไปที่ก้นผม ร่างกายผมบอกว่า มันห้ามอะไรเข้ามาในร่างกายทั้งนั้น ผมเกร็งตัวเองสุดชีวิตเท่าที่ทำได้ พลั๊ก!!!.. ผมหยุดดิ้นทันทีก่อนจะมาโฟกัสที่หน้าท้อง ตอนนี้มันจุกจนขยับไม่ได้ ท่อนเนื้อแข็งมันดันเข้ามาได้บางส่วน ผมรู้สึกว่ากล้ามเนื้อผมมันฉีกและปริออก มันดูแน่นจุก ๆ ชา ๆ ไปทั้งตัว ป่วยการที่ผมจะเกร็งตัวต้านมันไว้ เพราะมันจะทำให้เจ็บปวดที่สุดในชีวิต ผมรู้ และหลายคนที่เคยโดนเอาจะรู้ ว่าต้องไม่เกร็งและทำตัวให้ผ่อนคลายที่สุดเท่าที่จะทำได้

ท่อนแข็งๆ มันดันเข้ามาโดยไร้ความปราณีใดๆ และไม่รู้ว่าเพราะความใหญ่ หรือความฟิตของผมทำให้มันเข้าได้แค่นั้น แม้แต่ขยับเข้าออกยังทำไม่ได้ ถึงตอนนี้ผมน้ำตาไหลอาบแก้ม มันจุกและแสบที่สุดในชีวิต ตัวผมเริ่มขยับตามแรงกระแทกของมัน ผมอยากจะร้อง ขอเพียงความอ่อนโยนบ้าง แต่ก้อไม่สามารถทำได้ เพราะมือเหม็นกลิ่นปูนปิดปากผมแน่น สิ่งที่ทำได้คือกัดฟันทนความเจ็บปวดที่ยาวนานต่อไป

เสียงดัง พั๊บ พับ ๆ หน้าท้องกระแทกที่ก้นผม จนผมสะดุ้งไปทั้งตัว ทำให้ผมรู้ว่าตอนนี้มันคงเข้าไปจนมิดลำแล้ว มือมันบีบขาผมแน่น ผมรู้สึกได้ถึงน้ำควยอุ่นและแรงกระตุกตอนมันถึงจุดสุดยอดแตกในก้น ผมนอนนิ่ง ไม่ขยับใด ๆ เสียงมันถอดควยออกดังพลั๊ก จนผมตัวสะดุ้ง “ปิดปากมึงให้สนิทนะ ถ้าไม่อยากเดือดร้อน” ผมได้ยินเสียงอีกคนมันพูดอยู่หัวผม มือมันปล่อยแขนผมออก ผมยังหลับตาไม่อยากรับรู้อะไรทั้งสิ้น

“กูให้เวลามึงเก็บของออกไปจากนี่ ก่อนที่เมิงจะโดนอีกรอบ” สิ้นเสียงพูดของมัน สติผมเริ่มกลับมา ผมรีบสวมกางเกง สวมเสื้อ โดยไม่สนใจมองหน้าพวกมันเลย ผมพยามประคองตัวเองเดินลงมา ด้วยสภาพร่างกายที่ไม่รู้ว่าตัวเองเจ็บตรงใหนบ้าง ทั้งต้นคอ หน้าท้องและก้น ผมเห็นเลือดตัวเองมันไหลออกมาตรงต้นขาด้านในเป็นทาง แต่ก้อไม่มีเวลาสนใจดูแล้ว ผมเดินกึ่งวิ่ง ฝ่าความมืดกลับมาที่รถ

ผมขึ้นรถล็อคเรียบร้อย มองกลับไปที่โรงแรม ไฟที่เคยเปิดอยู่ก้อปิดแล้ว แต่ผมก้อไม่มีเวลาสนใจไปมากกว่านั้น ผมรู้ตัวดีว่าผมต้องพึ่งหมอที่โรงพยาบาล แต่ผมจะบอกกับหมอว่ายังไงดีล่ะ? …เช้าวันรุ่งขึ้นผมลาป่วย 2 วันและวันที่ 3 ผมมายื่นใบลาออก ทางสำนักงานใหญ่ให้ผมกลับไปทำงานในตำแหน่งเดิมที่ กทม. เรื่องของคืนนั้นยังเป็นความลับ ส่วนผู้รับเหมาเจ้านั้นถูกถอนออกจากโครงการเพราะทำงานไม่ได้มาตรฐาน คงไม่ต้องบอกนะว่าฝีมือใครสั่งการ

ผมใช้ชีวิตปกติใน กทม.ด้วยความรู้สึกที่ยังหวาดกลัว จนปีที่แล้วผมสบายใจขึ้นหลังไป ตรวจ hiv แล้วผลเลือดเป็นปกติ ตอนนี้ผมทำงานอยู่ที่บริษัทเดิมด้วยตำแหน่งที่ดีขึ้น และหากจำเป็นต้องไปประจำต่างจังหวัดผมจะลาออก